Σλαβικούς βέρες

Γάμος παλιές σλαβικές βέρες είναι ένας λαμπρός της οικογενειακής ζωής. Είναι αδύνατο να πούμε ακριβώς από ποια περίοδο οι αρχάριοι μας άρχισαν να ανταλλάσσουν δαχτυλίδια κατά τη διάρκεια του γάμου, αλλά το γεγονός ότι αναφέρονται στα annals είναι απόλυτα βέβαιο.

Β.Α. Ο Ριμπακόφ, στη μελέτη του για τη ζωή και τη ζωή των Σλάβων, αναφέρει ότι τα γαμήλια δαχτυλίδια συνήθως παρουσιάζονται σε κορίτσια, συμπληρωμένα με άλλα αστεράκια γάμου, καθένα από τα οποία είχε το δικό του νόημα.

Πιστεύεται ότι ένας δακτύλιος με έναν ορισμένο συμβολισμό του μακρο-κόσμου (η κίνηση του ήλιου μέσα από τα τρία βήματα της ζωής ενός ατόμου) θα προστατεύσει τον προσωπικό κόσμο μιας γυναίκας και της οικογένειάς της και θα της δώσει τη σοφία, τη γονιμότητα και την ευτυχία.

Εκτός από το δαχτυλίδι, δίνονταν και δύο ζευγάρια στον γάμο (δύο άνθρωποι παντρεμένοι, για να τρώνε φαγητό μαζί μέχρι το τέλος των ημερών, να μην αισθανθούν καμία ανάγκη), να προστατεύσουν το πουλί στη φωλιά (το οποίο είναι υπεύθυνο για την ειρήνη και την αρμονία στην οικογένεια) ένα άτομο στο άλλο μέχρι τα τέλη των ημερών), το σαγόνι ενός αρπακτικού ζώου (για προστασία από τους κακούς κριτικούς).

Το πιο δημοφιλές σε γαμήλια δαχτυλίδια είναι το κίνητρο της σβάστικας, που είχε ένα τεράστιο αριθμό περιγραμμάτων και ερμηνειών (περίπου 50 αξίες). Η βασική αξία της σβάστικας ανάμεσα στους αρχαίους Σλάβους είναι ένα σύμβολο της αιώνιας ζωής, ένα σημάδι του θεού του ήλιου, η νίκη του καλού για το κακό, ο ατελείωτος κύκλος της ζωής. Ένα τέτοιο σχέδιο στα γαμήλια δαχτυλίδια σημαίνει πίστη μέχρι το τέλος των ημερών, ευλάβεια και αγάπη, η επιθυμία να ξεπεραστούν όλες οι δυσκολίες μαζί και να ζήσουν χέρι-χέρι σε έναν άλλο κόσμο για να αναγεννηθούν.

Ένα άλλο δημοφιλές παλαιό σλαβικό μοτίβο σε μοντέρνα βέρες είναι ο κύριος γάμου. Γάμοι - αυτά είναι δύο σβάστικα: κόκκινα και μπλε (αρσενικά και θηλυκά), τα οποία αλληλοσυνδέονται μεταξύ τους, σχηματίζοντας τον δικό τους κόσμο. Ωστόσο, δεν κλείνουν σε έναν κύκλο. Αυτό συμβολίζει ότι η οικογένεια δεν ζει μόνη της, αλλά σύμφωνα με τις παραδόσεις της φυλής και τη θέληση των θεών, επεκτείνοντας το είδος της. Δεν υπάρχουν ορθές γωνίες σε αυτόν τον θάλαμο, που συμβολίζουν την ομαλότητα και την ειρήνη στην παντρεμένη ζωή.

Οκτώ ακτίνες - οκτώ παιδιά που έπρεπε να γεννηθούν σε μια οικογένεια για την πληρωμή χρέους προς γονείς και θεούς (τέσσερις δόθηκαν από τη μητέρα, τέσσερις από τον πατέρα) και το ένατο παιδί - ο πρωτότοκος - είναι δώρο και από τους δύο γονείς στον Ροδ. Προηγουμένως, ο πλοίαρχος γάμου υφαίνεται σε κεντήματα σε ένα νυφικό, τώρα είναι συνηθισμένο να το χρησιμοποιείτε σε δαχτυλίδια και φυλακτά.

Οι δακτύλιοι γάμου είναι διακοσμημένοι με το σήμα του solard. Αυτό είναι ένα άλλο είδος σβάστικα, το οποίο είναι σύμβολο της γονιμότητας και της θηλυκότητας. Ένα σύμβολο της ευημερίας της γης των προγόνων.

Ένα δημοφιλές σύμβολο για τα γαμήλια δαχτυλίδια είναι το ρουλεμάν Odal, το οποίο υποδηλώνει το σύμβολο της αναπαραγωγής, της πατρίδας, της περιουσίας. Συνήθως συμβολίζει την ασφάλεια των υλικών αξιών στην οικογένεια.

Οι βέρες των γυναικών είναι διακοσμημένες με σύμβολο γονιμότητας - Mokos - η μητέρα της ακατέργαστης γης. Αλλά όχι στην παραδοσιακή του εικόνα (μια γυναίκα που τεντώνει τα χέρια της προς τον ουρανό), αλλά σε ένα συμβολικό (ένα μεγάλο τετράγωνο, χωρισμένο σε τέσσερα μέρη με δύο ευθείες γραμμές).

Το παραδοσιακό μέταλλο από το οποίο οι Σλάβοι έκαναν γαμήλια δαχτυλίδια ήταν χάλκινο, κατόπιν κράμα χαλκού και χρυσού. Το Silver δεν χρησιμοποιήθηκε για το σκοπό αυτό, καθώς ήταν πολύ σπάνιο μέταλλο. Οι νεόνυμφοι με ασημένια δαχτυλίδια θεωρούνταν τυχεροί και πολλά ζευγάρια τους ζήλευαν.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι το ασήμι είναι τώρα διαθέσιμο, δεν είναι ακόμα το πιο δημοφιλές υλικό για το γάμο σλαβικό δαχτυλίδι. Είναι όλα σχετικά με την απαλότητα αυτού του μετάλλου, που με την πάροδο του χρόνου γίνεται εύθραυστη και χάνει το σχήμα του.

Τα πιο δημοφιλή δαχτυλίδια στο σλαβικό στιλ είναι δαχτυλίδια λευκού χρυσού. Εξωτερικά, μοιάζουν με ασήμι, αλλά πολύ πιο ανθεκτικά και άνετα.

Στη Ρωσία τηρούνται αυστηρά οι κανόνες για τη χρήση βέρων. Αφού το αγόρι και το κορίτσι πέρασαν από την τελετή της ονοματοδοσίας της νύφης και του γαμπρού, έβαζαν ο ένας τον άλλο δαχτυλίδια αρραβώνων για να προστατεύσουν το δακτυλιοειδές δάκτυλο του δεξί τους χεριού. Μετά την τελετή του γάμου, οι νέοι πρόσθεσαν ένα ακόμα δαχτυλίδι στο δάχτυλο του αριστερού χεριού.

Τώρα η Ορθοδοξία δεν επιβάλλει ειδικές απαιτήσεις για βέρες, έτσι ώστε οι νεόνυμφοι να μπορούν να επιλέξουν οποιαδήποτε επιλογή που τους αρέσουν.