Tatar εθνική φορεσιά

Η εθνική φορεσιά είναι ένα μοναδικό χαρακτηριστικό κάθε έθνους, το οποίο διατηρεί μερικά μυστικά και παραδόσεις. Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν καν τις λεπτές αποχρώσεις και τις αποχρώσεις των ρούχων των προγόνων τους. Ωστόσο, οι Τάταροι τιμούσαν πάντα την ιστορία τους και τα στοχαστικά τους έθιμα. Τα ρούχα τους φημίζονται για τα πλούσια καμβά τους και τα εξαιρετικά εξαρτήματα τους. Είναι εύκολα αναγνωρίσιμα, και για πολλούς είναι σε ζήτηση στην εποχή μας.

Φυσικά, η εθνική ταταρική φορεσιά έχει τη δική της ιστορία. Χρονολογείται από τον 18ο αιώνα, αλλά οι τελευταίες αλλαγές έγιναν λίγο αργότερα. Αυτό το κομμάτι ρούχων προσαρμόστηκε διαρκώς, αλλά οι ομοιότητες παρέμειναν άθικτες.

Θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την περιοχή των εκπροσώπων και μια συγκεκριμένη θρησκεία. Είχε τον μεγαλύτερο αντίκτυπο Βολγά Τάταρς και φυσικά το Ισλάμ.

Στους Τάταρους της Κριμαίας η φορεσιά ήταν σημαντικά διαφορετική. Σχεδίαζαν φαρδιά φούστες που τονίζουν ογκώδεις γοφούς. Σε άλλες περιοχές, τα φορέματα ήταν σφηνοειδή.

Αυτό το έθνος πίστευε ότι η ψυχή ενός ατόμου εγκαταλείπει το σώμα μέσα από μερικές τρύπες και τρύπες. Ως εκ τούτου, αντιμετώπισαν τις περικοπές και τα σχισμένα υλικά με ιδιαίτερη ανησυχία. Οι Τατάροι πίστευαν ότι θα μπορούσαν να σώσουν ζωές μόνο μαγευτική φυλαχτό. Για αυτό το άκρο ή οποιαδήποτε περικοπή γίνεται με ειδικά σχέδια. Προηγουμένως, αυτά ήταν βέλη, αλλά σύντομα αντικαταστάθηκαν από μπούκλες.

Τα φορέματα διακοσμήθηκαν με στολίδι μόνο σε ορισμένα σημεία. Η πυελική ζώνη θεωρήθηκε μυστική και πολύ οικεία, οπότε δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ με τίποτα. Ο μαστός έγινε αντιληπτός διαφορετικά, επειδή οι γυναίκες τράφηκαν στα παιδιά της. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η περιοχή αυτή ήταν πάντα διακοσμημένη με μαγικά σημάδια με τη μορφή διακοσμητικού.

Tatar ρούχα έχουν πάντα ξεχωρίζει μεταξύ άλλων για τη φωτεινότητα και την αφθονία των κοσμημάτων τους.

Για τους Τάταρους, το χρώμα των ρούχων τους είναι πολύ σημαντικό. Δεν αντικατοπτρίζουν τις τάσεις της μόδας ή τα χαρακτηριστικά τύπου χρώματος, αλλά πολύ πιο σοβαρά πράγματα. Μια συγκεκριμένη σημασία μπορεί να πει πολλά για τη θέση ενός ατόμου στην κοινωνία ή τις θρησκευτικές του προτιμήσεις. Με τον ίδιο τρόπο, ήταν δυνατό να εντοπιστούν άνθρωποι που είναι σε γάμο ή ηλικία. Αξίζει να πούμε ότι η περιοχή των χρωμάτων διαχωρίζει αυστηρά ακόμη και τους νομαδικούς και τους αγροτικούς λαούς.

Τον 18ο αιώνα, δόθηκε μεγάλη προσοχή στο κόκκινο. Μίλησε για τη γενναιοδωρία του κυρίου του και αργότερα άρχισε να αναφέρει την οικονομική βιωσιμότητα. Ωστόσο, τον επόμενο αιώνα δεν λάμβανε πλέον σοβαρά υπόψη. Άρχισαν να φορούν κόκκινα ρούχα για μερικές διακοπές και εκδηλώσεις, καθώς θεωρούνταν κομψό.

Πολλοί Tatars λευκό χρώμα συμβολίζει πένθος ή γήρας. Τέτοιες ενδυμασίες φορούσαν συνήθως γυναίκες που είχαν εγκαταλείψει την αναπαραγωγική ηλικία και άτομα που πήγαιναν στην κηδεία.

Τώρα στην εθνική φορεσιά μπορείτε να βρείτε τα πιο λαμπερά και πιο ζωντανά χρώματα. Πολύ συχνά, σμαράγδι, λιλά και μπλε αποχρώσεις χρησιμοποιούνται σε ανδρικά και γυναικεία ρούχα. Συνδυάζονται πάντοτε με τόνους αντίθεσης και φωτεινά μοτίβα. Το πιο κοινό κέντημα είναι χρυσό ή κίτρινο. Κάνει το ρούχο πολύ πιο πλούσιο και πιο ενδιαφέρον.

Παλαιότερα, το βελούδο χρησιμοποιήθηκε για ραπτική. Οι άκρες και ο έλικας άρεσε να κοσμούν με γούνα.Οι τρίχες των ζώων συχνά επαναλάμβαναν κεφαλίδες. Σταδιακά, τα ρούχα έγιναν ελαφρύτερα και προτιμήθηκαν άλλα υφάσματα. Τα μάλλινα, βαμβακερά και μεταξωτά υφάσματα θεωρούνται τα πιο δημοφιλή. Camisole ράβω από το μπροκάρ, το οποίο είναι καλυμμένο με μικρά σχέδια. Μερικές φορές μπορείτε να βρείτε επιλογές από βελούδο και κάποια ελαστικά υλικά.

Τώρα δεν υπάρχουν αυστηροί και έντονοι περιορισμοί. Οι επιθυμίες και τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων, καθώς και τα γούστα τους, λαμβάνονται υπόψη. Φυσικά, η περικοπή και ορισμένες λεπτομέρειες παραμένουν οι ίδιες.

Το κύριο χαρακτηριστικό της ταταρικής φορεσιάς ήταν το τραπεζοειδές της σχήμα. Οι εκπρόσωποι αυτής της εθνικότητας φορούσαν φαρδιά πουκάμισα που έμοιαζαν με χιτώνια και ογκώδη εξωτερικά ενδύματα με μια σταθερή πλάτη.

Στο κλασικό πουκάμισο δεν υπήρχαν ραφές ώμου, αλλά κόπηκαν από ίσια, αλλά λυγισμένα λινά. Επίσης υπάρχουν πατούσες, ασυνήθιστες σφήνες που εισήχθησαν στα πλάγια και μια τομή στο στήθος. Κάποιοι τύποι Τατάρων είχαν ένα κολάρο stand-up. Το αρσενικό μοντέλο ήταν πολύ ευρύ και μόλις έφτασε στα γόνατα, και το θηλυκό σχεδόν άγγιξε τους αστραγάλους.

Τα παντελόνια στις εθνικές φορεσιές είναι μάλλον ογκώδη, και τα εξωτερικά ενδύματα ήταν πάντα αρθρωτά.

Είναι απίθανο να συναντήσετε οποιοδήποτε προϊόν αυτού του ανθρώπου χωρίς διακοσμητικές ραφές. Υπάρχουν διάφοροι τύποι ύφανσης με σχέδια.

• Το πρώτο είναι ένα "ύφασμα με ένα τυχαίο σχέδιο". Τα χοντρά νήματα αποτελούν ένα στολίδι από ρίγες και είναι κυρίως διακοσμημένα με ζώνες και κασκόλ. Τα ίδια τα νήματα για τις ραφές είναι πολύ συχνά πολύχρωμα.
• Ο δεύτερος τύπος είναι το "κυπριακό ύφασμα". Εδώ τα νήματα πάπιας επαλείφθηκαν πάνω στο κύριο νήμα και τα έκλεισαν τελείως. Μπορείτε να μάθετε αυτές τις ραφές από κενά που μοιάζουν με μικρά βήματα.
• Ο τελευταίος τύπος είναι "πίνακας". Τα νήματα επαναλαμβάνονται στο πρόσωπο, στη συνέχεια σε λάθος πλευρά. Φαίνονται πολύ πρωτότυπα από ό, τι μάλιστα μοιάζουν με κέντημα.

Ήταν εύκολο να κρίνουμε την ευημερία της οικογένειας με διάφορες διακοσμήσεις. Δεν αξιολογήθηκε μόνο η γυναίκα, αλλά το ζευγάρι ως σύνολο.

Οι άνδρες συνήθως φορούσαν δαχτυλίδια με μεγάλες πέτρες και αρχικές πόρπες. Τα κορίτσια κύρια διακόσμηση θεωρήθηκε nosoknik. Θα μπορούσαν να έχουν διαφορετικά χρώματα, υλικά και ακόμη και σχήματα.

Πρέπει να πούμε ότι ανάμεσα στους Τάταρους δύσκολα συναντάμε μια νεαρή κοπέλα χωρίς σκουλαρίκια. Αυτιά τρυπημένα σε ηλικία τριών ή τεσσάρων ετών, έτσι ώστε τα κορίτσια να συνηθίσουν τα σκουλαρίκια από την παιδική ηλικία. Αυτές οι διακοσμήσεις φοριούνται μέχρι τα γηρατειά και αποτελούν παραδοσιακό κομμάτι της ταταρικής φορεσιάς. Υπήρχαν μερικές κλασικές μορφές σκουλαρίκια, αλλά πολλοί από αυτούς δανείστηκαν από άλλα έθνη.

Μην ξεχνάτε τις κυρίες και τα κοσμήματα για το λαιμό. Ωστόσο, οι περισσότερες φορές εξυπηρετούνταν για πρακτικούς σκοπούς. Οι κυρίες κάλυψαν τα προϊόντα με μια βαθιά περικοπή στο πουκάμισο.

Ένα άλλο αυθεντικό εξάρτημα μπορεί να θεωρηθεί σαν σφεντόνα. Ήταν μια ταινία που φορούσε πάνω από τον ώμο της. Οι μουσουλμανικές γυναίκες είχαν συχνά θύλακες εκεί όπου αποθηκεύονταν κείμενα από το Κοράνι.

Το φόρεμα της νύφης πρέπει να είναι κλειστό και σίγουρα μεγάλο. Ένα κορίτσι μπορεί να είναι στο χιόνι-άσπρο στολή ή να δώσει προτίμηση στα παραδοσιακά φωτεινά χρώματα. Ανάμεσά τους είναι το αραβόσιτο, το μπορντό και το πράσινο.

Πολύ συχνά το προϊόν συμπληρώνει το camisole των παραπάνω χρωμάτων. Στα πόδια μιας νεαρής κυρίας μπορεί να φορέσει παπούτσια ή ελαφρές μπότες, οι οποίες ονομάζονται sitcom. Στο κεφάλι είναι συνήθως flaunted κάλυμμα από δαντέλα ή calfak. Ένας μεγάλος αριθμός βραχιόλια, μεγάλα σκουλαρίκια και ένα δαχτυλίδι είναι ευπρόσδεκτοι. Όλες αυτές οι διακοσμήσεις θα δείχνουν μια υψηλή κατάσταση της νύφης.

Στους άνδρες, όλα είναι πολύ πιο απλά και πιο συνοπτικά.Αγοράζουν ένα κλασικό κοστούμι, το οποίο τους αρέσει να διακοσμούν με διαφορετικές κορδέλες και φορούν επίσης μια εθνική κεφαλίδα. Εάν ο γάμος απαιτεί αυστηρούς κανόνες, τότε ο γαμπρός ευνοεί το πουκάμισο και το βελούδινο σακάκι.

Η εθνική ενδυμασία των γυναικών περιλαμβάνει ένα πουκάμισο, μια κάτω σανίδα και παντελόνι. Αυτή η στολή είναι κατάλληλη για κάθε περίσταση και είναι η βάση.

Στις αρχές του 20ου αιώνα, τα κορίτσια άρχισαν να ράφουν φορέματα που φαίνονται πιο κομψά. Η βάση του κάτω μέρους συνδέθηκε με το προϊόν χωρίς αποτυχία. Συνδέθηκε στο λαιμό ή τους ώμους με τη βοήθεια λεπτών ιμάντων. Αυτός ο επίδεσμος είναι πάντα διακοσμημένος με μερικά στολίδια.

Για μερικούς Τάταρους, μια ποδιά θεωρήθηκε μια άλλη καθημερινή λεπτομέρεια. Κάποιος το φορούσε αποκλειστικά με ρούχα εργασίας και κάποιος φορούσε μόνο τις διακοπές.

Όσο για τα εξωτερικά ρούχα, τα camisoles και τα bishmets ήταν πάντα πολύ απαιτητικά. Το Camisole είναι ένα σύντομο και προσαρμοσμένο γιλέκο. Το Bishmet είναι ένα μακρύ παλτό με μια στενή πλάτη. Συχνά ήταν διακοσμημένο με γούνα και αντί των συνήθων κουμπιών, έβραζαν μια πόρπη από ασήμι, που χρησίμευε ως διακόσμηση για την ενδυμασία.

Τα άγαμα κορίτσια φορούσαν ένα καπέλο ή καφέ που φορούσαν με πλεξούδες στα κεφάλια τους. Οι γυναίκες στο γάμο έπρεπε να καλύψουν όλα τα μαλλιά και την πλάτη. Ως εκ τούτου, οι περικοπές και τα καλύμματα καλύφθηκαν πάντα στα καπέλα.

Τα κοστούμια για παιδιά δεν διαφέρουν σχεδόν από τα μοντέλα ενηλίκων. Ωστόσο, έχουν πιο ζωντανές λεπτομέρειες.

1. Η φορεσιά για το αγόρι αποτελείται από ένα επιμηκυμένο πουκάμισο με φαρδιά μανίκια. Για την ευκολία του παιδιού, το προϊόν συχνά συμπληρώνεται με μανσέτες. Το υποχρεωτικό μέρος του σετ είναι μια καμιζόλη, κεντημένη με διάφορα σχέδια. Τα παντελόνια είναι συνήθως ευρύ και έχουν μια αντίθεση σκιά που δεν παίρνει μακριά την προσοχή από το πουκάμισο. Οι μπότες φοριούνται συνήθως στα πόδια, και το καλοκαίρι, ελαφρύτερα παπούτσια.
2. Μια στολή για ένα κορίτσι είναι ένα φόρεμα με διάφορα επίπεδα. Καλύπτει τους ώμους, το λαιμό και τα μανίκια, και έχει επίσης μέγιστο μήκος. Μια εθνική κεφαλίδα σίγουρα θα καμαρώνει στο κεφάλι και ένα ημιδιαφανές πέπλο πέφτει απαλά από αυτό, το οποίο καλύπτει πλήρως ολόκληρη την πλάτη. Τα φορέματα διακρίνονται πάντα από έντονα χρώματα και ενδιαφέροντα σχέδια.

Το ανδρικό κοστούμι πρέπει να είναι ένα φαρδιό πουκάμισο, το οποίο έχει τα πόδια κάτω από τα χέρια και τα μανίκια raglan. Θα πρέπει να είναι επιμήκεις, και παντελόνι πρέπει να είναι ευρύ.

Υπάρχουν δύο τύποι ρούχων που μπορούν να χαρακτηριστούν σε μία λεπτομέρεια.

Μπορεί να είναι με προσαρμοσμένο ή με ευθεία πλάτη. Στην πρώτη επιλογή μπορούν να αποδοθούν camisole, bishmet, choba. Το Bishmet είναι ένα παχύ στρώμα και το Chob είναι ελαφρύ. Το Camisole είναι το συνηθισμένο μανίκι.

Στο τρίτο παραλλαγή ανήκουν οι πιτζάμες, τα τζιλάν και τα παλτά από δέρμα προβάτου. Ο Chikmen είναι ένα ντεμι-δερμάτινο ντύσιμο, και έρχεται επίσης με μια προσαρμοσμένη πλάτη. Ο Dzhilyan αντιπροσωπεύει μια ρόμπα με ένα μικρό κολάρο, το οποίο φοριέται την άνοιξη και το καλοκαίρι. Το παλτό από δέρμα προβάτου θεωρείται χειμερινό ρουχισμό από γούνα.

Το κρανίο του κεφαλιού θεωρείται το κύριο κάλυμμα ενός άνδρα. Πρόκειται για ένα καλουπωμένο καπάκι, πλούσια διακοσμημένο με έγχρωμο κέντημα.

Τώρα σχεδόν δεν θα συναντήσετε το κορίτσι σε ένα πουκάμισο και ένα σακάκι. Οι κυρίες φορούν κλειστά Α-σιλουέτα φορέματα. Έχουν ένα κολάρο stand-up και flounces στα μανίκια. Φυσικά, υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά αυτή η στολή είναι η πιο δημοφιλής. Όσο για το καπέλο, δεν αλλάζει.

Για τους άνδρες, τα πάντα παραμένουν τα ίδια, αλλά μερικές λεπτομέρειες και μοτίβα φαίνονται πιο μοντέρνα και κομψά. Στο μοντέρνο χορό χρησιμοποιούνται συνδυασμοί παραδοσιακής εθνικής φορεσιάς αλλά με νότες νέας εποχής. Οι άντρες πάντοτε παίζουν σε φαρδιά παντελόνια που μπαίνουν σε μπότες. Πουκάμισα και camisoles παραμένουν τα ίδια, και μερικές φορές μια ζώνη προστίθεται στο φόρεμα.

Τα φορέματα για τα κορίτσια μπορούν να έχουν διαφορετικές παραλλαγές, αλλά πάντα παραμένουν κλειστά. Τα μανίκια είναι συχνά διακοσμημένα με φτερά. Για κοστούμια χορού χρησιμοποιήθηκαν οι πιο φωτεινές και ζουμερές αποχρώσεις, καθώς και πρωτότυπα και πλούσια κεντήματα.